Rozdział 16

Kiedy zadzwonił budzik, dosłownie poderwałam się z łóżka. Dziwne, miałam niesamowicie wiele energii. Wzięłam ciuchy z szafki i poszłam do łazienki je założyć. Wzięłam krótkie, jeans’owe szorty, bokserkę i luźną bluzkę, która odsłaniała jedno ramię. Związałam włosy w koński ogon. Dziś zdecydowanie nie był dzień do makijażu. Założyłam moje słuchawki i wyszłam z pomieszczenia. Alek, kiedy mnie zobaczył, prawie udławił się wodą, którą właśnie pił.

- Cześć, kochanie – podszedł i zamruczał mi do jednego wolnego od słuchawki ucha.

- Cześć – pocałowałam go w policzek i pobiegłam na dół. Nie chciało mi się czekać na chłopaków.

Zjadłam śniadanie, zanim ktokolwiek przyszedł na stołówkę. Poczekałam na ludzi. Kiedy wszyscy zjedli przyszedł pan Janusz.

- Mam dla was niespodziankę – rozległy się westchnienia i odgłos wstrzymywanych oddechów. – Wszyscy, którzy chcą, mogą dziś jechać na profesjonalne próby taneczne. Są one prowadzone we wszystkich stylach. Dla każdego coś dobrego, jak to się czasem mówi. Zapraszam bardzo serdecznie, druga taka okazja się nie nadarzy.

Oczy otworzyły mi się szeroko. Tak, ten dzień zdecydowanie nadawał się do tańca. Igła zakrztusił się na widok mojej reakcji.

- Nigdy nie widziałeś zainteresowanego czymś człowieka?

- Widziałem, ale nie w twojej wersji!

- Czyli co, moja wersja jest zła?

- Nie jest zła, jest tylko śmieszna.

- Ciekawe, co jest w niej śmieszne?

- Twoje gały! Wybałuszyłaś je, jak na widok posiłku, po dwóch tygodniach nie jedzenia.

- Może tyle nie jadłam?

- Widziałam, jak wczoraj pochłonęłaś śniadanie – wtrąciła Aggie. – Teraz nie wyglądasz tak, jak wtedy.

- To chyba talent wrodzony.

Cały nasz stolik i pół innego nam się przysłuchiwał. Jak zawsze. Blondaski chyba miały zamiar iść na balety. Uuuu, wydaje mi się, że w kolejnej rzeczy je zmiażdżę. Pobiegłam na górę i założyłam luźniejsze, materiałowe spodenki, ale tak samo krótkie. Odłożyłam słuchawki i telefon. Uznałam, że nie będą mi potrzebne w tym dniu. A przynajmniej do czasu. Odczekałam jeszcze moment, a w końcu chłopacy zebrali się i poszliśmy na zbiórkę. Chyba nikt nie miał podobnego do mnie kompletu, jednak ja musiałam wziąć takie ciuchy. Od czasu do czasu łapie mnie jazda na tańczenie. Wtedy nie sposób mnie powstrzymać.

Weszłam do autobusu. Zajęłam cały koniec. To mogło się wydawać dziecięce, ale prawie zawsze na jakichkolwiek wycieczkach siedziałam z tyłu. Tak też chciałam, żeby było i tym razem. Zaraz za mną przyszedł Alek i Ćupko. Oprócz nich usiadła z tu Aggie i Oliwia na kolanach Popiwczaka. Całą drogę się śmialiśmy, a razem z nami większość autobusu. Było naprawdę gorąco.

Dojechaliśmy na miejsce. Podeszło do nas siedem osób, pięć kobiet i dwoje mężczyzn.

- Witamy. Dziś będziemy was uczyć tańczyć. Ktoś miał już jakieś lekcje?

Zgłosiłam się razem z kilkoma blondaskami.

- To jest Tina, jest od tańca klasycznego. Kto chętny na ten styl, niech podejdzie.

Przybliżyło się parę osób. Poszedł tam też Alek i Ćupko. Ten sam facet przedstawił resztę osób, przyporządkował każdego do odpowiedniej osoby. Ja miałam się uczyć tańczyć hip-hop z niejaką Angeliną. W skrócie Angi. Ze mną było jeszcze kilka osób.

- Zgłaszałaś się, że miałaś już jakieś lekcje. Umiesz coś konkretnego?

- Potrafię kilka kroków i łączę je najczęściej z break dancem.

- Dobra, zobaczymy, co potrafisz.

Rozeszliśmy się do klas, bo miejscówka w szkole, to chyba najczęstsza opcja. Nauczyłam się masy nowych kroków. Na końcu każda grupa pokazała układ, który stworzyła przez kilka godzin. Ja razem z Angi byłyśmy na pierwszym planie, reszta parami za nami. Wyszło naprawdę świetnie. Nagrania poszły na YouTube. Mieliśmy niezłą muzykę do układu.

Wróciliśmy do ośrodka. Tam, po godzinie odpoczynku czekał nas trening. Nikt nie odpuszczał, bo chcieliśmy podziękować za taniec. Przy okazji wybiłam palca. Olałam to i grałam dalej, przy okazji wzbogacając się nowe doświadczenie. Mianowicie zauważyłam, że Klo zaczyna się opuszczać. Grała coraz słabiej. Przyjrzałam się jej. Schudła. Wystawały jej obojczyki, a policzki nieco się zapadły. Chyba żałowała tego, co zrobiła. Wróć! Żałowała tego, co zrobił Zibi. To jest znacznie lepsze określenie. Po skończonym treningu podeszłam do niej i ją przytuliłam

- To znaczy, że mi wybaczasz?

- Dokładnie! A teraz obiecaj mi, że zaczniesz jeść.

- Obiecuję! – uśmiechnęła się blado.

Wyszłyśmy z szatni.

- Ty mi za to obiecaj, że wrócisz do mojego pokoju!

- Naszego pokoju.

Tym razem już nie wyglądała chorobliwie chudo i blado. Śmiała się, a to było zbawienne dla niej. Weszłyśmy na górę. Pobiegłam do obecnego mieszkania. Szybko się spakowałam.

- Co robisz? – Alek spytał ze zdziwieniem.

- Idę stąd. Chcę ostatnie dni spędzić w moim starym pokoju. Pogodziłam się z Klo.

- Jak to?

- To nie była jej wina. Wszystko przez Bartmana.

- Nienawidzę faceta.

- Przestań, proszę. Nie rób nikomu wyrzutów, bo tamto już nie wróci. Mam ciebie – powiedziałam i cmoknęłam go w usta, po czym wyszłam.

- Witam!!! – bardzo głośno krzyknęłam po wejściu do pokoju.

Klo rzuciła się na mnie i wyściskała.

- Zamówiłam pizzę!

- Zapowiada się babski wieczór. Mamy colę?

- Nie.

- Lecimy do Biedronki! – wybiegłyśmy i zaczęłyśmy szukać ekipy na wypad. Zgarnęłyśmy ze sobą jakieś 20 osób. Igłę, co było oczywiste, obu Serbów, wszystkie ,,innowłose’’, trzy blondaski, Kubiak, Nowakowski, Popiwczak, który przez ostatni czas nie odstępował Oliwii na krok, Winiar i jeszcze kilka osób, które szły do sklepu, a nie dla zabawy.

Wyszłyśmy przed budynek, a ja wskoczyłam Pitowi na barana.

- Wio!

- Chyba żartujesz…

- Pędzisz, czy mam po wspomaganie iść?

- Jakie znowu wspomaganie?

- Ostrogi założę, wbiję ci pod boczki, a wtedy już tak przyjemnie nie będzie! No, do przodu, już!

Przebiegł kawałek, po czym przewrócił się o nierówność chodnika.

- Czy ty nie jesteś pewna, że to nie jest twoja rodzina?

- Czemu tak twierdzisz?

- Bo niezdarność oboje macie wrodzoną.

Reszta drogi minęła w bardzo wesołej atmosferze. Okazało się, że blondynki mają na imię Marta, Julia i Weronika. Strasznie narzekały na swoje koleżanki. Jednak kupiliśmy wszystkie potrzebne rzeczy (czyli między innymi pół litra), po czym wróciliśmy na teren ośrodka. Mieliśmy zamiar trochę zaszaleć. Oczywiście tylko tak, jak nam na to pozwalała sytuacja. Zapowiadała się ciężka noc.

***

Ostatnio mam dużo weny! Przygotujcie się na dłuższe rozdziały. 

DZIĘKUJĘ ZA 1900 WEJŚĆ W TAK KRÓTKIM CZASIE! Oznaczałoby to, że wcale nie piszę tak źle i chce Wam się to czytać. 

Nie mogę się doczekać treningów, które powinny być już dawno, a cały czas nie ma.

Pozdrawiam wszystkich, mam nadzieję, że i ten epizod wam się spodoba ;)

Życzę miłej reszty wtorku ;*