Rozdział 58

Po przyniesieniu wszystkich rzeczy i ich rozpakowaniu przyszła pora na kolację. Zajęło nam to trochę, bo jednocześnie się wygłupialiśmy, biegaliśmy po domu i tym podobne. Na dodatek Tomek cały czas siedział w pokoju gier, nawet nie przychodząc, kiedy kazałam mu wyjąć swoją walizkę. Głupek. Przygotowałam kolację i dopiero wtedy udało się go zwabić zapachem na dół.

- Co jest do szamy? Fajnie pachnie.

- Najpierw masz się rozpakować. Inaczej nie dostaniesz nic.

- No dobra, ale jak zjem.

- Nie, masz teraz iść to zrobić!

- To, że jesteś starsza o pół godziny, nie znaczy, że masz mną żądzić! – oburzył się. Chwyciłam telefon i zaczęłam wybierać numer.

- Dzwonię do ojca. Będziesz musiał szorować wszystkie kible u niego w pracy.

- Dobra, już idę!

- Ma być ułożone. Sprawdzę! – wiem, że zachowywałam się jakbym była jego matką. No, ale gdyby go nie pilnować, to jego gacie wisiałyby na żyrandolu, skarpetki w akwarium, a koszulkę do ubrania wybierałby z bagażnika swojego skutera. Kiedyś już tak było. Wtedy musiał szorować tylko umywalki. Tak, tylko umywalki… W stanie zapuszczenia 70%. Uporał się ze swoją pracą i przyszedł zjeść kolację.

- Smacznego – życzyłam mu. Odkąd pamiętam, Tomek uwielbia naleśniki z bitą śmietaną. Okazało się, że Aleks też.

- W końcu będę jadł porządne obiady – stwierdził i pocałował mnie w policzek odnosząc talerz do zmywarki.

- Jeśli zasłużysz…

- Ja miałbym nie zasłużyć?

- A co, może ja?

- Ty będziesz musiała zasłużyć na to, żebym cię wpuścił do łóżka.

- Pójdę spać gdzieś indziej i sam mnie przyniesiesz – wyszczerzyłam się.

- Masz rację. Pewnie przytargałbym cię za włosy i sprał na kwaśne jabłko.

- Wziąłbyś mnie na ręce i łagodnie położył na pościeli…

- No dobra, masz rację.

- Mogę stąd wyjść? Zaraz się porzygam z tej waszej miłości…

- Nie możesz. Aleks, masz jakieś gry planszowe?

- Chińczyka mam. I Scrable, ale nie zagramy, bo nie znam polskich słów.

- A masz karty?

- Jasne.

- To sobie zagramy w wojnę. Myślę, że każdy z nas umie. Dobra, ludzie, sprzątamy ze stołu!

Po trzech partiach wojny pozwoliłam iść Tomkowi. Oczywiście od razu pognał na górę. My posiedzieliśmy jeszcze i zmieniliśmy grę. Najpierw makao, potem kuku, jeszcze później w tak zwanego pana. Po skończeniu rozgrywek okazało się, że we wszystkich wygrałam 3:1.

- Przyszłabyś może kiedyś do mnie na trening? – zapytał.

- Jasne, czemu nie. A ty na mój, no o ile się tam dostanę – szeroko się uśmiechnęłam.

- Oczywiście – ziewnął przeciągle. – Chyba idziemy spać, co?

- Zdecydowanie. Też się zmęczyłam. Pokażesz mi gdzie jest ta łazienka na dole?

- Idź do tej na górze, tu jest tylko prysznic.

- To dobrze, lubię prysznice – Aleks uniósł jedną brew.

- Serio? Nie chcesz wziąć gorącej kąpieli w obszernej wannie?

- Trzy razy nie, dziękujemy. Nie dziś. Dziś wezmę długi, relaksujący, gorący prysznic.

- W porządku. No więc naprzeciwko garderoby…

- To ja idę.

- Czekaj, nie skończyłem. Naprzeciwko garderoby masz takie rolety. Odsłaniasz je, idziesz prosto i w prawo.

- Jak duży jest ten dom?

- Wystarczająco – wyszczerzył się. – Nie można oczywiście zapomnieć o tym, że na górze jest jeszcze strych.

- O mamuniu. Chyba się nie zgubię, co?

- Mam nadzieję, że nie, bo bym musiał cię szukać.

- Nie chciałbyś się pobawić w rycerza, który pragnie odnaleźć swoją damę?

- Tak szczerze?

- No.

- Nie – znów się wyszczerzył.

- To idę się zgubić, zobaczymy, czy nadal tak będziesz uważać – wyszłam z kuchni, weszłam do garderoby, wzięłam piżamę i ręcznik, a później poszłam zgodnie ze wskazówkami do łazienki.

***
Cześć ; ) Tak jak mówiłam, macie dodatkowy rozdział ode mnie. Jutro będzie ze względu na to, że powinien być ;p
Brawo dla piłkarzy. Oglądaliście wczorajszy mecz? Może ktoś obstawiał taki wynik? A może mieliście nadzieję na wygraną?
Pozdrawiam ; *